Οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό έχουμε δικαιώματα και πρέπει να τα διεκδικήσουμε!

Μέλη και συναγωνιστές της Ταξικής Πορείας που δουλεύουν στις καφετέριες, τα ξενοδοχεία, τις εταιρίες εστίασης κλπ, αποφάσισαν να παρέμβουν απο κοινού πανελλαδικά και να μιλήσουν για τα κοινά προβλήματα που βιώνουν.
Η απλήρωτη εργασία, η ανύπαρκτη ασφάλιση, τα ωράρια λάστιχο και γενικά η κατάσταση που ζούμε δεν μπορεί να συνεχίσει ετσι. Πρέπει να απαντήσουμε στις προκλήσεις που δεχόμαστε στις δουλειές μας. Πρέπει να οργανωθούμε και να παλέψουμε. Κανένας συνάδελφος μονος του απέναντι στη διάλυση των δικαιωμάτων και των μισθών μας.

Ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράζεται:

Οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό έχουμε δικαιώματα
και πρέπει να τα διεκδικήσουμε!

Συνάδελφε, συναδέλφισσα,
Όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό, είμαστε μάρτυρες μιας πολύ σκληρής εκμετάλλευσης από τα αφεντικά: όλο και πιο εντατική εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, λειψά ένσημα, μαύρη εργασία, μεροκάματα που δεν φτάνουν ούτε για τις βασικές μας ανάγκες, δώρα που δεν δίνονται, απολύσεις και τόσα άλλα.

Βιώνουμε πολλές φορές την άθλια συμπεριφορά της εργοδοσίας απέναντί μας. Τα ξεσπάσματα και τα κατσαδιάσματα που μας φορτώνουν. Τους ακούμε συνέχεια να παραπονιούνται για τα χαμένα κέρδη τους και για τη δουλειά που μειώνεται, ώστε να δικαιολογήσουν το βάρος που μας φορτώνουν. Θέλουν να μας κάνουν συνυπεύθυνους στη «χασούρα» του μαγαζιού λέγοντάς μας ότι είμαστε «φίλοι» και «μια παρέα», ενώ την ίδια στιγμή κρατάνε για τον εαυτό τους τα κέρδη. Και ούτε λόγος για τα χρωστούμενα και τα δικά μας δικαιώματα!

Αυτός είναι ο κανόνας σε μικρά και μεγάλα μαγαζιά, ανεξάρτητα από το κέρδος που έχουν. Τα αφεντικά έχουν το δικό τους τρόπο να βλέπουν τον κόσμο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το μαγαζί τους και το κέρδος τους. Για να υπάρχουν αυτά δεν τους ενδιαφέρει αν θα ξεζουμίσουν υπαλλήλους, αν θα περικόψουν δαπάνες σχετικές με τα δικαιώματα του προσωπικού. Και ταυτόχρονα φροντίζουν να διαιρούν τους εργαζόμενους ώστε να μην βρουν αντιστάσεις στις αδικίες που προωθούν. Το σίγουρο είναι ότι θα σκεφτούν κάθε τρόπο για να διατηρήσουν ψηλά την κερδοφορία τους, σε βάρος των εργαζομένων. Είναι αυτό που οδήγησε και στον πρόσφατο θάνατο της συναδέλφισσάς μας στα Έβερεστ.

Όλα τα παραπάνω βρίσκουν πάτημα και στην πολιτική που εφαρμόζουν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και συνεχίζει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τη στήριξη της ΕΕ και του ΔΝΤ. Την πολιτική που ξηλώνει κάθε εργατικό δικαίωμα, που μειώνει τους μισθούς, που διευρύνει τις «ελαστικές» σχέσεις εργασίας και τις ατομικές συμβάσεις, που καταργεί το επίδομα ανεργίας κ.ά. Και αυτή η πολιτική δεν έχει τέλος, παρά μόνο αν οι εργαζόμενοι της βάλουν φραγμό.
Ανάμεσα στους συναδέλφους, και γενικότερα στο λαό, επικρατεί η απογοήτευση, η παραίτηση και η αποδοχή αυτής της κατάστασης. Ειδικά στη νέα γενιά, κοντεύει να γίνει συνήθεια ο εργασιακός μεσαίωνας. Το αρνητικό τοπίο συμπληρώνεται από την άγνοια που έχουν οι εργαζόμενοι για την όποια εργασιακή νομοθεσία έχει απομείνει και τα δικαιώματα που έχουν. Άγνοια που έχουν και για τους τρόπους οργάνωσης και αγώνα των εργαζομένων.

Γι' αυτό, συνάδελφοι, δεν πρέπει να παραιτηθούμε! Οι αγώνες των εργαζομένων εδώ και πάνω από έναν αιώνα κέρδισαν τα δικαιώματα που τώρα μας στερούν. Η αποδοχή αυτής της κατάστασης οδηγεί σε μεγαλύτερη χειροτέρευση των όρων δουλειάς και των συνθηκών της ζωής μας. Γι' αυτό πρέπει να κινητοποιηθούμε! Όχι ο καθένας μόνος του, αλλά οργανωμένα και συλλογικά! Μόνο έτσι μπορούμε να αντισταθούμε, να διεκδικήσουμε και να νικήσουμε.

Πρώτα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τα δικαιώματά μας. Όχι μόνο όσα κατοχυρώνει ο νόμος, όχι μόνο όσα μας στέρησαν με τους αντεργατικούς νόμους τα τελευταία χρόνια, αλλά όσα δικαιούμαστε σαν εργαζόμενοι. Μετά να μιλήσουμε με τους συναδέλφους μας, που είναι οι σύμμαχοί μας. Να βρισκόμαστε όλοι μαζί σε κάθε χώρο δουλειάς και να συζητάμε τη στάση μας απέναντι στα αφεντικά συλλογικά. Να δίνουμε μικρές και μεγάλες κόντρες στη δουλειά.

Να οργανώνουμε τους αγώνες μας ενάντια στην αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων. Να γραφτούμε στο σωματείο μας και να το ζωντανέψουμε, με συνελεύσεις και αγώνες. Να συμβάλουμε ώστε τα σωματεία, από παραμάγαζα κρατικοδίαιτων και ξεπουλημένων ηγεσιών, να ξαναγίνουν υπόθεση των εργαζομένων, που θα εκφράζουν τις διαθέσεις τους και τις ανάγκες τους.

Και πέρα από τον εργασιακό μας χώρο: να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε εργαζόμενο που αγωνίζεται ενάντια στις απολύσεις, για τα δεδουλευμένα του κ.λπ. Γιατί αυτοί οι αγώνες είναι και δικοί μας, οι εργαζόμενοι είμαστε ένα σώμα. 

• Όχι στην απλήρωτη και μαύρη εργασία, 
όχι στις απλήρωτες υπερωρίες!
• Όχι στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασία!
• Ανθρώπινοι ρυθμοί δουλειάς!
• Διεκδικούμε συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, τέτοιες που να καλύπτουν τις ανάγκες μας!